روند سری بازی‌های اساسین کرید

شرکت یوبی سافت با ساختن بازی اساسین کرید در سال ۲۰۰۷ تحولی عظیم در صنعت گیم ایجاد کرد. یوبی سافت با ساختن بازی با المان‌های مخفی کاری توانست توجه بسیار زیادی از گیمرها را به خودش معطوف کند؛ به صورتی که اساسین کرید ۱ از محبوب‌ترین بازی‌های زمان خودش تبدیل شد و گیمرها منتظر سری‌های بعدی مجموعه بودند.

یوبی سافت در سال ۲۰۱۰ با اساسین کرید ۲ محبوبیت خودش را دوچندان کرد و با دست نزدن به ترکیب برنده ،‌ با پیشرفت‌هایی در زمینه بازی‌سازی ،‌ به عنوان یکی از قدرت‌های صنعت بازی‌سازی شناخته شد. در سال ۲۰۱۱ اساسین کرید ۳ عرضه شد؛ با گذشت حدود ۱۲ سال باز هم این مجموعه سه گانه یکی از قوی‌ترین بازی‌های سری اساسین کرید و همچنین جز توانمند ترین بازی‌های با المان‌های مخفی کاری به شمار می‌رود. این سه گانه اساسین کرید بسیار محبوب و معروف هستند و به قدری قوی ساخته شده‌اند که با گذشت این زمان طولانی بسیاری از گیمر ها بازی‌های سری اساسین کرید را با این سه گانه می‌شناسند.

افول یوبیسافت

بعد از این سه گانه یوبی سافت روند بسیار نزولی و رو به افولی رو پشت سر گذاشت؛ سری‌های اساسین کرید دیگر مثل سابق نمی‌توانستند توجه گیمرها را به خودشان جلب کنند. المان‌های مخفی کاری کمرنگ شد و موتور بازی سازی شرکت تغییر پیدا کرد که موجب شد هسته گیم پلی به صورت کامل زیر و رو شود .

روز به روز از محبوبیت یوبیسافت و سری اساسین کرید کم می‌شد اما سال پیش  یوبی سافت با یک تریلر ،خبر از ساخته شدن سری جدید اساسین کرید به نام اساسین کرید میراژ را به گیمرها داد .

تلاش برای بازگشت به میدان

وعده اصلی یوبی سافت بازگشت به ریشه‌ها بود و از این وعده استفاده کرد تا دوباره توجه گیمرها را به این سری جلب کند و یک آشتی بین گیمرها و سری اساسین کرید به وجود بیاورد؛ البته نباید غافل شد که در این سال‌ها سری‌های خوبی از بازی اساسین کرید مثل اساسین کرید ادیسیداشتیم. تجربه وحشتناکی در سری والهالا به وجود آمد و یوبی سافت نیازی مبرم به  بازگشت به صنعت گیم با سری اساسین کرید داشت. حالا آنها میراژ را داشتند و می‌خواستند دوباره هسته گیم پلی را به مخفی کاری تغییر بدهند. اصلی‌ترین نکته‌ای که در نقد و بررسی میراژ به چشم می‌خورد، پوچ بودن وعده یوبی سافت است. هسته گیم پلی با سری‌های گذشته تفاوت چندانی ندارد و صرفاً یک سری المان‌های مخفی کاری به این بازی اضافه شده که در سری‌های قبلی وجود نداشت.

در واقع ما با یک اساسین کرید ادیسی یا والهالایی مواجه هستیم که بافت شهری ، شخصیت‌ها و کاراکترها عوض شده است. کاراکتر بازی صرفاً با یک سری مخفی‌کاری‌های بسیار جزئی و آماتور گونه دشمنان خودش را از پیش رو برمی‌دارد.

شخصیت باسیم در میراژ شخصیت پردازی بسیار خوب و کاملی را ارائه میدهد. تمام کاراکترها از جمله آنتاگونیست‌ها و کاراکترهای فرعی شخصیت پردازی بسیار خوبی داشتند. این شخصیت پردازی و نکات مثبت در سری‌های قبلی اساسین کرید هم به چشم می‌خورد. از این رو پیشرفت قابل توجهی را شاهد نیستیم  و فقط دست نزدن به ترکیب برنده را می‌بینیم.

موسیقی و صدا گذاری

موسیقی یکی از مهمترین پارامترهای یک گیم خوب است و حتی پتانسیل این را دارد که گیم بد را به یک گیم خوب تبدیل کند. موسیقی میراژ، قابل قبول و خوب است ، البته ما شاهد موسیقی‌های قوی‌تر در سری‌های قبلی مثل اساسین کرید ادیسی بوده‌ایم؛ موسیقی به آن قدرت عمل نمیکند ولی عملکرد قابل قبولی دارد .

صداگذاری میراژ یکی دیگر از نقاط مثبت این بازی به شمار می‌رود. صدا پیشه‌های قدری در بازی به کارگرفته شده‌اند و ضبط صداهای بسیار طبیعی از شهر بغداد در بازی به چشم می‌خورد که بسیار گوش نواز و زیبا خلق گشته‌اند.

استفاده خوب از زبان عربی و انگلیسی در بازی باعث تنوع صداگذاری شده تا جایی که گیمر صرفاً وقت خودش را به گوش دادن به یک سری دیالوگ انگلیسی تکراری تلف نمی‌کند و می‌توان گفت این یک نکته مثبت بسیار خوب است.

فضای بازی و سیستم ارتقا

داستان میراژ بسیار روان روایت می‌شود که این یکی از نکات مثبت میراژ است؛ نکته‌ای که سری والهالا از نبودش بسیار رنج می‌برد پس در میراژ داستان اصلاً پیچیده ، سخت و گیج کننده نیست. بافت شهری و توجه به جزئیات شهر بغداد در میراژ بسیار دقیق و زیبا رعایت شده و شاهد مناظر بسیار طبیعی و خاص در بازی هستیم. این نکات در سری‌های قبلی بازی هم به چشم می‌خورد و تا اینجای کار ، عملاً یوبی سافت پیشرفت قابل توجهی نسبت به سری‌های قبل نداشته است.

سیستم ارتقا کاراکتر همچنان مثل سری‌های قبل است. داشتن درخت مهارت، داشتن تنوع لباس‌ها و سلاح‌های متنوع از ویژگی‌های سیستم ارتقا کاراکتر میراژ است که در سری‌های قبلی هم به وضوح دیده می‌شد. ماموریت‌های فرعی که در میراژ شاهدشان هستیم از تنوع خوبی برخوردارند ، سرگرم کننده و گیمر را ترغیب به انجام آن‌ها می‌کنند. می‌توان گفت پاداش‌های قابل توجه و خوبی را نسبت به گذراندن یک ماموریت فرعی به بازیکن میدهد.

گرافیک بازی و پارکور

بازی ، گرافیک خوبی را از خودش نشان می‌دهد. در حالت ۶۰ فریم روی کنسول‌های نسل نهم به خوبی اجرا و شاهد افت فریم‌ های قابل توجهی نیستیم. یکی از مشخصه‌های معروف سری بازی‌های اساسین کرید،‌ پارکور است که این سری بازی را خاص و مشهور کرده است؛ ویژگی که در سه گانه اول بسیار باشکوه و با قدرت ظاهر شد و هرچه جلوتر رفت ،‌ این ویژگی کمرنگ و کمرنگ‌تر شد. پارکور سری‌های قبلی اساسین کرید اگرچه ضعیف ولی از لحاظ سرعت ،‌ سرعت گیم پلی را بسیار بالا می‌برد و گیم پلی را کند نمی‌کرد. ویژگی که میراژ از آن رنج می‌برد، کند بودن پارکور بازی است و باعث می‌شود روند گیم پلی بسیار کند گردد. ممکن است این روند کند گیمر را خسته کندَ، تا جایی که گیمر فست تراول را به پارکور در خیابان‌های بغداد ترجیح دهد.

جمع بندی

در پایان اساسین کرید میراژ یک اثر منحصر به فرد نیست . در واقع همان سری‌های قبلی اساسین کرید ، با شکلی متفاوت و کاراکتری متفاوت است. وعده بازگشت به ریشه‌ها اصلاً عملی نشده حتی سیستم مبارزات شلوغ و پرهیجانی که سری‌های قبلی داشتند و باعث می‌شد که گیم پلی کمی قابل تحمل‌تر شود را میراژ به ارث نبرده است.اصلاً شاهد مبارزاتی پرهیجان نیستیم این نکات و نمره متاکریتیک ۷۷ خبر از یک بازی متوسط رو به ضعیف را میدهد و در نهایت نمره ۷ از ۱۰ را به خودش اختصاص میدهد.

اگر عاشق سری اساسین کرید هستید و مشکلی با این موارد ذکر شده ندارید، پیشنهاد می‌شود که این بازی را امتحان کنید. اگر دنبال سری خیلی خاصی از اساسین کرید می‌گردید و منتظرید که این سری به روزهای اوج خودش برگردد، باید گفت که این  سری از بازی ارزش امتحان کردن را ندارد و شما را نا امید می‌کند.